|
|
|
|
Deel 4: “Opkomst en ondergang van
een bussenbouwer …”
Door Iman Vroman. (genomen uit Utrechts Nieuwsblad van 16-11-2001) WOERDEN: Vrijdagmorgen, kwart over zeven. Per fiets of met de auto komen
de medewerkers van Den Oudsten Bussen naar de fabriek aan de Utrechtsestraatweg. Zwijgend draaien ze het grote
parkeerterrein op. 'Commentaar? Nee, dank u beleefd' De gezichten staan somber en daar is al sinds begin dit jaar alle
reden toe. Na een paar goede jaren waarin gepoogd werd de productie op te
voeren tot tien bussen in de week, keerde het tij snel. Die 'vette jaren'
lieten na het faillissement, dat eind oktober 1993 werd uitgesproken,
overigen lang op zich wachten. Oktober 1993, op de dag dat in het centrum van Woerden de
Najaarsmarkt losbarst, krijgen de bijna 400 medewerkers van Den Oudsten te
horen dat het doek gevallen is. De rechtbank in Utrecht spreekt het
faillissement uit over het bedrijf dat sinds een paar jaar onderdeel is van
het United Bus-concern. Die overname, bedoeld om de busbouwer met het oog op de
Europese eenwording een bredere basis te geven en een rol te laten spelen in
het buitenland, blijkt definitief een mislukking. In de eerste maanden van 1994 gloort er een nieuwe toekomst.
Oud-directeur en groot-aandeelhouder Jan den
Oudsten koopt het bedrijf terug uit de failliete boedel. P. Petermeijer, waarmee Den Oudsten samenwerkte bij de Noord
Amerikaanse busbouwer New Fleyer Industries, wordt
de nieuwe directeur. Met ongeveer 200 medewerkers maakt het 'nieuwe' Den Oudsten
Bussen een herstart. Met moeite houdt het bedrijf zich staande, maar de 'rode
draad' is toch positief. Den Oudsten herovert het vertrouwen van de
Nederlandse busbedrijven en slaagt er in toenemende mate in buitenlandse
orders in de wacht te slepen. Om het hoofd boven water te houden blijft het
echter nodig in Woerden onderdelen van bussen voor New Flyer
Industries te maken die vervolgens vanuit Antwerpen de oceaan overgaan. Begin 2000 wordt de wederopstanding bekroond met de Utrechtse
exportprijs. Ook in 2000 vertrekt Petermeijer als
directeur en werd opgevolgd door Ruitenbeek, die nog steeds de leiding heeft
van het noodlijdende bedrijf. Petermeijer stapt
over naar de raad van commissarissen, maar is daar intussen weer uit
vertrokken, officieel om gezondheidsredenen. In februari van dit jaar wordt duidelijk dat zware tijden
aanbreken. De productie wordt teruggeschroefd omdat grote opdrachten
wegvallen. Dat komt niet alleen doordat het economisch tij begin te keren,
ook politieke strubbelingen in Palestina, waar bussen van Den Oudsten naartoe
zouden gaan, spelen een rol. Ook de schaarste aan gekwalificeerd personeel is
een factor van belang. In juli komt het bericht dat Den Oudsten, waar op dat moment
nog ruim 330 mensen werken, op zoek gaat naar een partner. Op eigen kracht
zou het niet haalbaar zijn het hoofd boven water te houden. Drie maanden later, in oktober, blijkt dat de uitverkoren
partner, de Britse industriële conglomeraat Mayflower,
toch afhaakt. De markt is door de economische tegenwind en de terroristische
aanslagen in de Verenigde Staten, inmiddels zo verslechterd, dat de Britten
afzien van overname. Den Oudsten rest niets anders dan op eigen kracht verder
te gaan. Dat huisbankier Staal Bankiers daarvoor de noodzakelijke kredieten
geeft, wordt door de directie en de bonden gezien als een positief signaal.
Tijdens een grote beurs in het Belgische Kortrijk
hoopt de directie nieuwe opdrachten in de wacht te slepen. Woensdag 14 november krijgt het personeel van een
geëmotioneerde directeur Ruitenbeek te horen dat de banken de geldkraan toch
dichtdraaien. R.A. van den Bosch en A.J.M van Riet van het Utrechtse
advocatenkantoor Van Riet worden als bewindvoerders aangesteld. Op het hek
van de fabriek verschijnt een bord 'wegens omstandigheden gesloten'. Vrijdag 16 november overleggen bewindvoerders, bonden en
directie over de toekomst. De verwachting is dat snel duidelijkheid komt. Een
faillissement is waarschijnlijk; de mogelijkheden voor een doorstart
minimaal. Dat is althans de inschatting van de bonden en de schaarse
medewerkers die wel iets willen zeggen. Den Oudsten, Woerdens
belangrijkste industriële werkgever en sinds jaar en dag toonaangevend bouwer
van stads- en vooral streekbussen is op sterven na dood. |
|
|
|
|
|